Onze eigen Claartje (1993 - 2018) was al beroemd, maar nu is ze nóg beroemder, want ze heeft het geschopt tot in de TweedeKamer.
Claartje ontsnapte in 1996 uit een Fries slachthuis. Ze was drachtig en drie jaar oud. Ze was geen melkkoe, maar werd gehouden voor het vlees. Bij het uitladen in de slachterij moet ze geweten hebben dat de plek waar ze was beland geen veilige plek was. Ze had geen stem om tegen haar vonnis te protesteren, daarom nam ze de benen. En dat lukte.
Haar vlucht eindigde in een etalage waar een kunstenaar zijn beeldjes had uitgestald. Nadat ze was gevangen kwam haar verhaal in de krant.Ze werd gekocht door mensen die haar verhaal tot zich lieten doordringen en brachten haar naar een boerderij waar ze mocht blijven leven. Ze werd uiteindelijk de oudste koe van Nederland. In 2018 stierf Claartje van ouderdom op vijfentwintigjarige leeftijd.
Charles Darwin zei: ‘There is no fundamental difference between man and animals in their ability to feel pleasure and pain, happiness and misery.’ Darwin wist het al. Hij leefde in de negentiende eeuw. We zijn inmiddels twee eeuwen verder en nóg laten we dieren op een ongekende schaal lijden. Wat zou er gebeuren als dieren konden spreken?
Tijdens de begroting van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit wisselde PvdD-kamerlid Leonie Vestering van perspectief met Claartje. Ze vertelde Claartjes ontsnappingsverhaal door de ogen van een koe. Om heel even dat menscentrale denken opzij te schuiven en om ons eraan te herinneren dat we te maken hebben met wezens die veel dichter bij ons staan dan we vaak denken.
Ook onze bewoners Zus en Hermien werden genoemd. Nu maar hopen dat kamerleden ervoor open staan en dat er eindelijk goed naar onze landbouwhuisdieren wordt omgekeken. We moeten toch ergens hoop houden.