Doortje, een van de oudere bewoonsters op de leemweg, mag zich vanaf volgende week verheugen op een nieuwe adoptante. Valérie heeft haar oog op de zachtaardige Doortje laten vallen. Rode Blaarkop Doortje woonde bij een boer, die op een gegeven moment met zijn bedrijf stopte. De man bleek een boer met een groot hart te zijn, want geen van zijn overgebleven koeien gingen naar de slacht. De rest van zijn kudde bracht hij liever veilig onder bij Bert. Doortje was drachtig toen ze op de Leemweg aankwam. Op 2 april 2006 schonk Doortje op de Leemweg het leven aan haar dochter Jane. We zijn uiteraard ook weer heel blij met deze nieuwste adoptie!

Belinda heeft deze week de  Leemweg gecontacteerd, dat ze haar adoptie van Rene en Juultje, die ze om persoonlijke redenen even niet kon waarmaken, per 1 oktober graag wil hervatten. Dat is natuurlijk heel goed nieuws! Rene en Juultje zijn een tweeling, die in mei 2016 ergens in een weiland bij Callantsoog werden geboren. Toevallig werd het pasgeboren tweetal kort na de geboorte door een diervriendelijk stel met hun kinderen en meereizend nichtje Julia ontdekt. Omdat het een tweeling betrof, waarvan de stier sowieso geen meerwaarde voor de melkindustrie heeft, zouden de kalveren onherroepelijk naar de slacht gaan. Angela, Cornel, hun kinderen en nichtje Julia, vonden dit onverteerbaar. Ze kochten de tweeling vrij en nu mogen Rene en Juultje van een heel lang leven op de Leemweg genieten. Rene is vernoemd naar de overleden vader van Julia. We willen naar aanleiding vand e hervatte adoptie nogmaals benadrukken dat je nergens aan 'vast zit' als je een koe of os op de Leemweg adopteert. Wij hebben er altijd begrip voor als onze adoptanten om wat voor reden dan ook hun adopties moeten beeindigen of tijdelijk stoppen. Wat niet wegneemt dat we natuurlijk heel blij zijn dat Juultje en haar tweelingbroer voortaan weer op de maandelijkse steun van Belinda mogen rekenen! 

Deze week kregen we het fijne bericht dat Deci, die ooti uit een dramatische situatie werd gered, opnieuw een adoptante heeft gevonden. Marja uit Bergambacht heeft ebsloten om Deci voortaan voor een mooi maandelijks bedrag gedeeltelijk te adopteren.Holstein Friesian koe Deci werd 2011 in beslag genomen bij een boerenbedrijf dat zijn dieren zwaar verwaarloosde. Ze was er dan ook niet best aan toe, toen ze op 10 september 2012 bij de Leemweg aankwam. Ze was op dat moment zelfs te mager om naar de slacht te gaan. Haar slechte toestand heeft het leven van Deci uiteindelijk gered. Deci is ondertussen helemaal hersteld en zal nooit meer honger hoeven te lijden. Marja, namens alle vrijwilligers en Deci, heel erg bedankt voor jouw royale maandelijkse bijdrage! het is dankzij donateurs als jij, dat de Leemweg mag blijven bestaan.

De oudste tweeling van de Leemweg,  Jip en Janne, zijn opnieuw geadopteerd. Jip en Janne (Holstein-Friesian) werden geboren op een boerderij waar de dierregistratie niet op orde was. In plaats van ervoor te zorgen dat hij zijn administratie op orde kreeg, dumpte de boer kalfjes Jip en Janne midden in de nacht in een weiland met koeien van een andere boer. Toen deze de volgende ochtend bij zijn koeien kwam, ontdekte hij twee vreemde kalveren, die er niet al te best aan toe waren. De vriendelijke boer regelde een plekje voor ze op de Leemweg en zorgde totdat ze bij Bert terecht konden voor het tweetal. Dumpkalveren Jip en Janne zijn nu een happy tweetal, dat de rest van hun leven bij Bert mag blijven. Sylvia en Lida, wij vinden het loei-fijn dat jullie Jip en Janne gaan adopteren, en daarmee de hele kudde van de Leemweg steunen. Namens het vrijwilligersteam en natuurlijk Jip en Janne, van harte bedankt voor jullie adoptie!

We kregen het mooie bericht dat Peggy de Leemweg een gulle gift heeft toebedeeld. Peggy schgreef ons bijgaand bericht: "Goedemorgen, sinds ik enkele jaren geleden De Leemweg bezocht heb, draag ik jullie stichting een warm hart toe. Daarom ga ik een paar keer per jaar binnen mijn vriendenkring met de pet langs en vraag ik geld voor karweitjes die ik bij anderen doe. Dit resulteert in enkele donaties per jaar waar ik hoop jullie schitterende werk mee te kunnen ondersteunen. Zo ook vandaag heb ik 410 euro overgemaakt. Veel succes met alles en een knuffel voor de prachtige dieren die jullie opvangen. Groet, Peggy Peeters"

Wat een prachtig initiatief, Peggy. Namens de hele kudde en alle vrijwilligers van de Leemweg, hartelijk dank! 

Goed nieuws voor Kromhoorntje! Ze heeft weer een adoptante gevonden. In plaats van een commentaar van onze kant, hebben we besloten de tekst van de adoptante aan de Leemweg letterlijk over te nemen: "Goedemiddag, graag wil ik Kromhoorntje gedeeltelijk adopteren. Het is een cadeau voor mijn vriend Anton. Zijn vader was boer (melkveebedrijf). Toen Anton baby was huilde hij veel en werd door zijn moeder met zijn wiegje bij de koeien gezet. Zo werd hij rustig. Anton heeft nog altijd hele goede herinneringen aan koeien. Als hij ze ruikt heeft hij gelijk het gevoel van "thuiskomen". Bijzondere herinneringen heeft hij aan de koe die zijn vader "Ouwe Zwarte" noemde. Dit was een lastige koe, die alleen door zijn vader gemolken kon worden. Op een dag moesten alle koeien vanuit de wei weer naar de stal om te worden gemolken, maar Ouwe Zwarte bleef in de wei liggen. Dat was vreemd, dus Paps ging kijken wat er aan de hand was. Toen hij bij de koe kwam zag hij dat kleine Anton (een peuter van een jaar of drie) tegen Ouwe Zwarte's buik diep lag te slapen en de koe dus daarom niet opstond. Vanwege deze herinnering aan Ouwe Zwarte wilde ik persé een zwarte koe uitzoeken. Helaas hebben wij zelf niet de ruimte om een paar koeien op onze kleine weides te laten grazen (we hebben wel 2 schapen en 2 geitjes) en daarom vond ik (gedeeltelijke) adoptie van een koe een mooi alternatief."

Klara, wat origineel cadeau met een bijzonder verhaal! Namens Kronhoorntje en alle koeien op de Leemweg, hartelijk dank voor deze adoptie.

Hij is nog maar net binnen, maar nu heeft zich alweer een adoptante aangediend voor onze nieuwste aanwinst, os Sisu! Sisu heeft een hele slechte start gehad in het leven en zich maandelang ziek en ondervoed moeten redden,uitgestoten door zijn kudde. Het is eigenlijk een wonder dat hij nog leeft. Gelukkig  is hij inmiddels helemaal opgeknapt en gaat hij nu een veilige toekomst bij Bert en de kudde tegemoet. Vanaf nu kan Sisu rekenen op de steun van Matchou, die een deeladoptie van Gabriëlle uit Deventer cadeau heeft gekregen. Wat een mooi gebaar, en namens alle vrijwilligers en natuurlijk namens Sisu, natuurlijk hartelijk dank voor deze adoptie! Op de foto is Sisu  te zien met de vrouw die hem gered heeft van een wisse dood, en die er ook voor heeft gezorgd dat Sisu naar de Leemweg kon komen.

Normaliter zijn er alleen maar koeienadopties mogelijk bij de Leemweg, maar voor ons boegbeeld Thea de geit maken we graag een uitzondering. Thea is een eigenwijze dame, die heel goed weet wat ze wil en zich prima kan handhaven tussen haar veel grotere 'kuddegenoten'. Ze denkt inmiddels waarschijnlijk dat zij zelf een koe is. Jarenlang waren Mathilde en Thea onafscheidelijk en deelden zelfs een stal, maar toen Mathilde overleed, moest Thea op zoek naar een nieuwe metgezelle. Dat werd Anita, die helaas vorig jaar ook aan de gevolgen van haar ouderdom is overleden. Nu heeft Thea aansluiting gevonden bij Nadine, en hopelijk mag dit koppel nog een hele tijd van elkaars gezelschap genieten. Ingrid uit Delft gaf aan Thea graag te willen adopteren. Ingrid, bedankt voor je adoptie, waarmee je automatisch alle dieren op de Leemweg steunt!

Op 9 november 2018 heb ik samen met mijn dochter Sisu opgehaald. Hij stond op een mooi landgoed samen met een hele kudde in een ruime weide. Sisu was ziek, dat zag ik van 100 meter afstand. Broodmager, slecht in de vacht en onder de diarree. Hij stond altijd alleen een eindje buiten de kudde. Ik zag het omdat ik wekelijks een keer of twee de route langs zijn weide liep met mijn hond Nozem. Ik zag het aan, nam aan dat er voor het zieke diertje gezorgd werd, maar na weken en zelfs enkele maanden zag ik geen verbetering alleen maar verslechtering. Ik had al eens contact met de landgoed eigenaar opgenomen en die verzekerde mij dat er op hem gelet werd, maar het ging niet goed Het duurde mij te lang en toen op een dag Sisu , de kleine ukkepuk, die volgens mijn inschatting hooguit een maand of drie kon zijn, helemaal alleen werd achter gelaten in het weiland omdat de rest van de kudde was verplaats naar een verse weide, was voor mij de maat vol! Ik belde weer aan bij het landgoed en stelde voor dat hij het kalf aan mij afstond  omdat ik het graag wilde proberen hem er bovenop te krijgen. Gelukkig stemde hij hiermee in! Mijn man registreerde zich als boer en wij waren ineens de trotse eigenaren van een Angus stier kalf. Op onze 1 hectare liepen al 6 paarden en een pony en die hadden het weiland al goed kaal. Maar er was plek in de boomgaard maar eerst was hij  vooral in een vrijgemaakte paardenstal op een dik stro bed. De winter kwam eraan en Sisu had geen grammetje vet om zich warm te houden. Mijn dochter kocht voor hem een heus kalver-dekje. We wasten zijn aangekoekte achterste schoon van de diarree en stopten hem vol heerlijk hooi en brokjes. Bovendien kreeg hij de broodnodige liefde die hij gemist moet hebben daar hij verstoten was door zijn moeder en  de kudde. De dierenarts ontwormde hem en vond verder geen dramatische zaken behalve ondervoeding en verwaarlozing. Hij knapte snel op. En in plaats van 3 maand bleek de ukkepuk al  bijna 8 maanden oud op dat moment. Hij had duidelijk een behoorlijke achterstand opgelopen. Mijn man kwam met de naam Sisu dat Fins is en zoveel betekent als; Uitzonderlijk uithoudingsvermogen in een situatie zonder uitzicht, doorzettingsvermogen en nog veel meer. En dat paste precies bij hem. Maanden lang heeft hij zich alleen gered, in alle eenzaamheid op voeding dat zijn lijfje nog niet aankon, dat is wilskracht, wilskracht om te leven. Dat is Sisu. Nu 14 maanden oud blaakt hij van gezondheid. Hij is een vrolijke onbezorgde blije jong man geworden, flink bijgegroeid en inmiddels gecastreerd. Ons boomgaardje wordt te klein voor hem, de tuinmeubels moeten het ontgelden evenals de kruiwagen als hij in een speelse bui is en dat is hij dagelijks. Onze hond Nozem is zijn grootste vriend. Samen stoeien ze er wat af. Hij is een enorme knuffelkont geworden en ik lag soms zelfs samen met hem in de strostal. Het was daarom ook niet makkelijk de beslissing te maken Sisu te laten gaan. Maar het wordt hier te klein voor hem en bovenal gun ik hem soort genoten. Ruimte en soortgenoten, een kudde waar hij wel geaccepteerd wordt, waar hij hopelijk vriend of een vriendin vind. Of nog een pleegmoeder. Dat kan ik hem niet bieden. Dus belde ik Bert. En Bert had plek. 24 mei 2019 verhuisde Sisu na twee voor hem lange uren in de paarden trailer naar Zandhuizen. Daar droeg ik hem over aan de ongetwijfeld fantastische zorg van Bert. Met een glimlach en veel tranen liet ik Sisu daar achter. Maar ik weet dat er geen betere plek voor hem bestaat. Dankjewel Bert, dankjewel dat Sisu bij jouw kudde mag wonen. Ik kom heel gauw kijken hoe het hem vergaat. Veel liefde en geluk lieve Sisu, tot snel!!

Helaas is Sjoukje, een van de oudste bewoonsters van de Leemweg, aan de gevolgen van haar vergevorderde leeftijd overleden. Sjoukje (Holstein-Friesian) was een uitstekende melkkoe, die meer dan 100.000 liters melk heeft gegeven in haar tijd als zuivelproducente. Maar op een gegeven moment werd de melkveehouderij gesloten. De boer, die veel waardering wist op te brengen voor de prestaties van zijn lievelingskoe, besloot Bert te bellen; of er een plekje voor Sjoukje was op de Leemweg. Die was er. Op 14 januari 2015 kwam Sjoukje naar de Leemweg. Daar heeft ze nog vier jaren mogen genieten van een welverdiend pensioen in de zandbedstal, samen met haar vriendinnen Isabella, Luna en Claartje, die vorig jaar ook door ouderdom overleed. Sjoukje heeft 21 jaar mogen worden en was daarmee een van de oudste bewoonsters van de Leemweg. Wij willen haar adoptanten Sarah en Annemieke heel hartelijk danken voor de steun die zij Sjoukje tijdens haar jaren op de Leemweg hebben gegeven. Rust zacht, lieve Sjoukje...