Het jaar 2013

2013 .... was voor ons een zwaar jaar. Net als in 2012, waren we nog steeds bezig om een zandbedstal te kunnen bouwen. We hebben echt moeten strijden, strijden voor de oudere/ zwakkere koeien die in meer of mindere mate problemen hebben met hun beenwerk, waardoor ze niet meer in de ligboxenstal konden verblijven. De winter 2012- 2013 brachten zij dan ook buiten door in een zandbak. Sommige dieren hadden een paardendeken om gekregen, om ze warm te houden.

In januari kwam Clarabella op de Leemweg wonen. Clarabella was samen met nog een koe overgebleven uit de veestapel van een boerderij. De boer van Clara moest stoppen met zijn melkveebedrijf vanwege een rundveeallergie, maar toen Clarabella's maatje overleed, werd de boer zo ziek dat er besloten werd dat ook zij weg moest.

Later in januari kwam het eerste slechte nieuws: Humpie Dumpie, een van de koeien in de zandbak kon niet meer overeind komen en we besloten haar in te laten slapen.

Februari begon al niet veel beter. Sjoerdje, de koe die een jaar eerder ontsnapte van de slacht werd ziek, heel ziek. Ze had koliek (buikpijn). Na veel dierenartsbezoeken, pijnstillers en darmverslappers leek de ergste pijn weg. Helaas mocht het niet baten; voor ik die ochtend naar het werk, ging keek ik nog even bij Sjoerdje. Ze lag rustig maar wel met haar hoofd omhoog. Ik aaide haar nog en ging. Toen Bert een uur later op stal kwam leek het alsof ze lag te slapen, maar helaas was Sjoerdje voor altijd ingeslapen.

De winter passeerde, de dagen werden langer en ook het weer werd beter. Gelukkig maar voor de oudjes, die door weer en wind buiten moesten verblijven. Ook voor ons (vooral voor Bert) was het niet altijd even prettig om door storm, sneeuw en regen de mest uit de zandbak te moeten verwijderen. De zon en de regen zorgden ervoor dat het gras weer ging groeien. In mei was het dan ook eindelijk zo ver dat de koeien weer naar het land mochten.

In Mei kwam ook Kromhoorntje naar de Leemweg; zij was de lievelingskoe van een boer en haar werd dus een goede oude dag gegund. Kromhoorntje was nog wel onder de stier geweest en als zij drachtig zou zijn, zou ze een echt mazzelkalf hebben. (Kromhoorntje bleek toch niet drachtig te zijn geworden)

Tussen al het werk in de stal, op het land en met de koeien door werd er door Bert en onze advocaat Olaf ook heel veel uitgezocht om de nieuwe stal te kunnen verwezenlijken. Uren aan computerwerk, denkwerk en vooral heel veel zorgen en stress. Vele gesprekken volgden en uiteindelijk kwamen we in augustus tot een akkoord. De bouwvergunning voor de nieuwe stal zou verleend gaan worden, al waren er nog wel een paar maanden nodig, voordat we de vergunning konden krijgen en dus konden beginnen met bouwen.

Helaas liep de best mooie zomer al gauw weer op zijn einde en in September hadden we alweer slecht nieuws. Francis kon niet meer. Tot op de laatste dag was zij een fleurige, blije koe, maar het lopen ging niet meer. De moeilijke beslissing kwam om Francis in te laten slapen.

Jana daarentegen had helemaal geen klachten. Zij leek kerngezond, maar toch lag zij een paar weken na Francis plotseling dood in het land. Waarschijnlijk heeft ze een hartaanval gehad.

In Oktober toch weer goed nieuws: Jansje kwam het ''Leemweg team'' versterken. Jansje kwam van een boer die haar het leven gunde, omdat ze bijzonder was. Ze had namelijk al 100.000 liter melk gegeven.

Ook Johnny, Nadine en Isabella kwamen op de Leemweg wonen. Eigenlijk waren zij al gelukskoeien, want zij stonden eerder bij een andere stichting (Gawan) die dieren een mooi leven gunt. Alleen, een stichting moet bestaan van donateurs en giften en dat is soms best lastig, voor ons maar helemaal voor deze kleinere stichting. Omdat we elkaar toch moeten helpen, werd er geregeld dat deze 3 ook bij de Leemweg mochten komen wonen.

Eindelijk; in November was het dan zover: De bouw van de nieuwe stal begon! Onwerkelijk een beetje, maar elke dag zagen we meer een stal ontstaan. De stal die we zo graag wilden en eindelijk hij staat er!

Ook in November ontsnapte er weer een koe uit een groot slachthuis. Een week lang was zij spoorloos, maar uiteindelijk werd ze weer gevonden. Eerst leek het alsof de koe net als Victoria, die 16 jaar geleden ontsnapte uit hetzelfde slachthuis, naar de Leemweg mocht komen. Een dag later was dit van de baan; de NVWA liet het niet toe dat een koe die eenmaal in een slachthuis was beland, er ook weer uit mocht. Ook was de koe ''gevaarlijk". Ja dat zijn de meeste slachthuiskoeien. En er wonen er hier al een behoorlijk aantal, en nee, ze zijn geen lieverdjes in het begin. Hilma, de vrouw die zich als eerste bij de slager meldde om de koe vrij te kopen, wilde graag een andere koe vrijkopen van de slacht en zo geschiedde: Bambi of 'BB',  was de gelukkige, die i.p.v. een enkeltje slachthuis een ticket naar de Leemweg kreeg.

7 December was de dag dat de koeien op stal gingen, elk in hun eigen stal! De zandbedstal, uitgerust met elektrische koeienborstels, lijkt de koeien erg goed te bevallen. Rosa was zo blij met de borstel, dat ze er de eerste avond maar niet bij weg wilde.

Als afsluiter van dit jaar en als een echt kerstverhaaltje,  kwamen Jip en Janne, een tweeling van inmiddels 4 maand oud, naar de Leemweg. Het levensverhaal van Jip en Janne begon erg triest. Na hun geboorte werden ze gewoon gedumpt, gedumpt als vuilnis bij een andere boer in het land. De boer waar ze geboren werden vond ze ondermaats en een tweeling van koe en stierkalf is vaak onvruchtbaar. Jip en Janne zouden de boer geld gaan kosten en waren waarschijnlijk allebei onbruikbaar voor hem. Bovendien waren ze erg klein en de veekoopman zou er geen geld voor willen geven. De boer waarbij Jip en Janne gedumpt werden, was ook niet blij met zijn twee niet al te beste nieuwe aanwinsten, maar hij gunde de twee wel het leven en zorgde dat ze bij ons mochten komen! Deze boer zorgde voor Jip en Janne in de eerste maanden. Jip en Janne zijn inmiddels goed gewend op de Leemweg. (Voor de boer die ze gedumpt heeft: Janne is nu al tochtig!). Als het een beetje meezit, hebben Jip en Janne een mooi leven tegemoet te gaan.

Een zorgeloos leven, net als de andere bewoners van de Leemweg; en als ze echt oud zijn een fijne zandbedstal voor de winter en zomers in een groene weide. Dit alles voor Claartje onze oudste, alle andere koeien en hun voorgangers, maar ook voor Jip en Janne is allemaal dankzij U als donateur mogelijk!

Dank u!