Dag wonderkoe
Sjoerdje ontsnapte precies een jaar geleden uit het slachthuis. Ze koos niet het asfalt om over te vluchten, maar het ijs en dat werd haar redding. Ze zakte er namelijk doorheen en er moest een takelwage
n aan te pas komen om haar uit het water te hijsen. Hoe meer commotie er rond een ontsnapte koe is, hoe groter de kans dat ze wordt vrijgekocht. Nou, en die commotie was er. Beelden van een druipende Limousine koe tussen de ijsschotsen gingen het land door. De Partij voor de Dieren kocht haar en noemde haar naar de eerste vrouw die in 1940 de elfstedentocht uit reed: Sjoerdje.Het spijt ons verschrikkelijk om hier te moeten schrijven dat Sjoerdje is overleden. Ze had koliek, maar herstelde daarvan. Afgelopen dinsdag ging Susan opgelucht naar haar werk nadat ze Sjoerdje, die er weer bovenop leek te zijn gekomen, nog even bemoedigend had geaaid. Twee uur later dacht Bert dat ze sliep toen hij de stal in kwam, maar toen hij naar Sjoerdje toe liep zag hij dat ze dood was. Ze lag er rustig bij, alsof ze in haar slaap was weggegleden.
Omdat niemand, ook de veearts niet, begreep wat er was gebeurd is Sjoerdje opgehaald zodat er sectie kon worden verricht. Nu blijkt dat haar dunne darm over elkaar heen is geschoven, aslof je een mouw opstroopt. Daardoor is er een volledige afsluiting ontstaan en valt er niets meer te redden.
Sjoerdje was een van de lievelingen van de stal. Geduldig en lankmoedig. Ze had na haar vlucht het vertrouwen in de mensen niet verloren. Iedereen kon haar aaien wat bij de andere ontsnapte dieren op stal alleen Bert en Susan kunnen. We zijn gewend dieren te verliezen, omdat ze bij ons oud mogen worden. Maar Sjoerdje stond pas aan het begin van haar leven. Ze was zo blij met iedere extra dag die ze na haar ontsnapping kreeg. En wij waren zo blij met haar.
Sjoerdjes reservetijd duurde slechts een jaar, maar het was wel een overwinningsjaar, van een overwinningskoe. Wij hebben haar die kans gegeven, maar dat kon alleen nadat zij hem eerst heldhaftig had genomen.
Ze werd tweeëneenhalf jaar.