Afscheid van drie boegbeelden

Deze zomer namen we afscheid van drie boegbeelden van De Leemweg: Rinus, Schier, en Ellis.

Ellis overleed enkele dagen geleden, zij was de oudste van de kudde. Natuurlijk is dat geen vrolijk nieuws, maar Ellis werd vierentwintig jaar en daarmee een van de oudste koeien van ons land.

En Rinus? Die werd vijftien jaar geleden door zijn moeder Claartje het slachthuis uitgedragen. Claartje was drachtig toen ze vluchtte. Ze heeft haar kalf op De Leemweg gekregen, tot grote verrassing van iedereen. Rinus groeide uit tot koning van de kudde. Iedereen die hem zag slaakte een zucht van bewondering, zo groot en soeverein als hij altijd over zijn moeder waakte. Vorige maand kon hij niet meer zonder pijn verder leven. Zijn poten groeiden krom van de artrose, dus heeft Bert hem laten gaan, waardig, met zijn moeder Claartje aan zijn zijde.

En dan Schier, ook zij werd net als Rinus geboren op De Leemweg, met dit verschil dat haar moeder niet uit het slachthuis vluchtte. Haar moeder Riekie woonde al op de boerderij toen Bert Hollander de stichting begon. Schier heette officieel dan ook: Schier van de Leemweg.

Schier en Rinus zijn waarschijnlijk de enige runderen in Nederland die geboren en gestorven zijn op dezelfde grond. En Ellis heeft er een eeuwigheid rondgelopen. Gemiddeld werden deze drie dieren ruim achttien jaar. We zullen ze missen, omdat het boegbeelden waren, lievelingen van de stal, maar gezien de gemiddelde koeienleeftijd in ons land leefden ze al veertien jaar in hun reservetijd. Welke koe buiten De Leemweg kan dat verder nog zeggen?