Nora en Tomas: zomaar een koe vrijkopen klinkt heldhaftig, maar daarna?

We vertellen hier het verhaal van de nieuwste bewoners van de Leemweg, Nora en Tomas. Hun geval is namelijk niet uniek. Bert krijgt regelmatig telefoontjes van dierenvrienden, die zonder enige voorkennis en puur op emotie kalfjes vrijkopen van de boer, om er vervolgens geen raad mee te weten. Op de Leemweg weten wij maar al te goed wat de vlees en melkindustrie voor de dieren betekent en het liefste zouden we willen dat alle koeien zo'n mooi leven hadden als bij ons, maar dat kan helaas niet. Het koeienrusthuis is ooit opgezet als laatste station voor melkkoeien, die na jaren van kalveren op de wereld zetten en melk geven anders naar de slacht zouden gaan, of voor dieren die gered zijn van mishandeling en verwaarlozing.

Helaas heeft Bert maar plek voor 48 koeien, die hij met wat hulp van vrienden verder helemaal alleen moet verzorgen. Daarom willen we het verhaal van Nora en Tomas onder de aandacht brengen, want eigenlijk zijn ze een voorbeeld van hoe het mis kan gaan als je koe of kalf zonder plan B vrijkoopt. Beide dieren werden als kalfje gespot door iemand die ze zo op het eerste gezicht heel schattig vond en het kalf vervolgens in een opwelling vrijkocht, waana de koper eigenlijk geen idee had wat er nu vervolgens mee moest gebeuren. In het geval van Tomas vond degene die hem had vrijgekocht een tijdelijk onderkomen, maar haakte na 1 maand betalen al af.  Nora en Tomas moesten moesten daardoor binnen een jaar twee keer van plek verwisselen, omdat ze nergens meer terecht konden en wat veel onnodige stress oplevert voor het dier. Nu hebben ze gelukkig een plekje voor de eeuwigheid bij Bert kunnen krijgen, maar het is wel iets om over na te denken. Als je zelf geen land of een andere plek hebt waar je een groot dier als een koe kunt stallen, geen verstand van runderen hebt en het niet op kunt brengen om 180 Euro per maand voor de verzorging te betalen, denk dan liever twee keer na voordat je een koe of kalf in een opwelling vrijkoopt. En als je misstanden ziet, wacht dan vooral niet af maar bel de dierenbescherming. Voor Nora en Tomas liep het gelukkig goed af, want doordat er regelmatig koeien door de ouderdom overlijden, kwam er weer een plekje vrij voor het tweetal. Ze zijn nu helemaal gewend op de Leemweg, en wachten op dit moment nog op een adoptant.

7-1- 2020 Nieuwe deeladoptie voor Sisu

Deze week ontvingen wij het goede nieuws dat een van de nieuwste bewoners van de Leemweg, os Sisu, een nieuwe adoptante heeft gevonden. Sisu werd gered door dierenvriendin Irene, die het door zijn kudde verstotenen, vermagerde en volkomen verwaarloosde kalfje al een tiidje in de gaten had gehouden tijdens wandelingen met haar hond. Het scharminkeltje, dat al 8 maanden oud bleek toen ze het van de boer overkocht, leek op het moment dat hij gered werd door ondervoeding en ziekte veel meer te op een kalfje van een maand of 3.

Met veel liefde, zorg en behandelingen door de dierenarts kwam eenzame, verwaarloosde Sisu er weer helemaal bovenop. Zijn naam betekent in het Fins zoveel als 'doorzetter'. En dat is volgens zijn redders ook precies wat Sizu is. Ondanks het feit dat hij maandelang alleen en hongerig in een weiland stond, apart van zijn kudde, is hij blijven leven en ging het al snel harstikke goed met Sisu. Alleen groeide hij het weilandje uit waar hij eerst stond. Dus werd Bert gebeld en dankzij hem mag deze doorzetter nu de rest van zijn levensdagen in vrijheid en vrede doorbrengen op de Leemweg. Marion besloot om Sisu voortaan met een maandelijkse bijdrage te steunen, en daar zijn wij hartstikke blij mee! Wij willen Marion dan ook heel hartelijk danken voor haar adoptie van Sisu.

Gelukkig nieuwjaar vanuit de Leemweg

Namens Bert Hollander, de Leemweg kudde en alle vrijwilligers wensen wij u een gelukkig, gezond en diervriendelijk 2020!

13-12-2019 Redder Anne adopteert Quincy

Anne, die ervoor zorgde dat koe Quincy naar de Leemweg kon komen, heeft zich nu ook als adoptante gemeld. Daarmee heeft Quincy nu binnen een week twee nieuwe adoptanten. Het verhaal van Quincy, en hoe zij op de Leemweg terecht kwam, staat onder het artikel over de adoptie van rode Maartje. Anne, hartelijk bedankt dat je Quincy ook op deze manier wilt blijven steunen!

8-12-2019 Nieuwe adoptie voor rode Maartje

De tweede Maartje uit de kudde van Bert, rode Maartje, is opnieuw geadopteerd. We werden gecontacteerd door twee dierenvrienden, die haar adoptie aan een bevriende familie cadeau willen doen. Rode Maartje, een Witterik van een niet nader bepaald ras, woonde bij een vrouw die haar als kalfje had gekocht en haar in bruikleen had gegeven bij een boer. Maar omdat ze nauwelijks melk gaf, mocht ze niet bij het melkveebedrijf waar ze stond blijven. In september 2015 verhuisde Rode Maartje naar de Leemweg, waar ze nooit meer een druppel melk hoeft te geven. En nu is deze rode Maartje dus opnieuw geadopteerd, bij wijze van cadeau. Een mooie gebaar in de feestmaand, en onze dank is dan ook groot!

5-12-2019 Nieuwe bewoonster Quincy alweer geadopteerd

Ze woont nog niet zo lang op de Leemweg en staat pas sinds een week op de site, maar onze lieve nieuwe koe Quincy heeft nu alweer een adoptante gevonden! Het volledige verhaal van Quincy staat in het vorige bericht (hieronder te lezen). Quincy na een paar omzwervingen haar weg naar de Leemweg gevonden dankzij de inzet van een dierenvriendin die haar van de slacht redde. Nu is ze voor de rest van haar koeienleven veilig bij Bert.Ingrid besloot Quincy vorige week te adopteren en daar zijn wij natuurlijk ontzettend blij mee! Namens Quincy en alle vrijwilligers, hartelijk dank aan Ingrid voor deadoptie van Quincy.

Het verhaal van Quincy: hoe een koe gered werd van de slacht

Het verhaal dat Ank op onze website vertelt,is een mooi voorbeeld van de lange en soms dramatische weg, die koeien die uiteindelijk op de Leemweg terecht komen moeten afleggen. Gelukkig zijn er nog veel dierenvrienden, die het leven van een koe of os voldoende de moeite waard vinden, om zich daar met heel hun hart voor in te zetten. Wij hebben het verhaal van Ank dan ook letterlijk overgenomen: Quincy bij Koeienrusthuis en hoe het toeval haar ten deel viel.

Op een dag kreeg ik een bericht van een onbekende boerin die mij schreef:“Je houdt zoveel van koeien, het eerste kalf dat hier geboren wordt mag "jouw" kalf zijn.”Wanneer het geboren zou worden mocht ik de naam kiezen. Op 27 januari 2012 werd het eerstvolgend kalfje geboren en zodra ik kon ben ik gaan bewonderen.Toen ik dan bij haar hokje stond deed ik de belofte: ”Dit kalfje zal niet jong sterven, ik zal het redden van de slacht, proberen of ze bij het koeienrusthuis kan komen.” Ik legde uit wat en waar dat was. Dat was nogal wat voor deze jonge mensen.Of de foto zie je nr. 6661 en 6665. Het lot bepaalde dat ik er maar een kon redden en het pure toeval bepaalde dat 6665 kon blijven leven. Ze zou de naam Quincy krijgen. Het ging goed met Quincy haar eerste zwangerschap werd een tweeling.Een vaarsje en stiertje. Hartverscheurend voor mij te weten dat ze al gauw naar een opfokbedrijf gingen en na vier/vijf maanden geslacht zouden worden. Quincy was moeilijk opnieuw zwanger te krijgen en kreeg ook nog een miskraam. Uiteindelijk kalft ze een mooi vaarsje af; Quincy 1. Voor een bedrijf dat productieve dieren nodig heeft is Quincy 1 eveneens een niet al te beste koe. Het vaarskalf wordt een koe die een prachtig witrug vaars krijgt. Op haar beurt zorgt deze witrug koe voor een nóg mooier witrug kalf, waardoor Quincy overgrootmoeder wordt. Ondertussen kwamen er steeds meer regels voor bedrijven, o.a. de fosfaatregels. Waardoor de dag kwam dat ik in maart werd gebeld met de mededeling dat er vanwege die regels vier koeien naar de slacht zouden gaan. Ook Quincy! Nee, dat nooit. Eerder had ik al contact gehad met Bert, voor het geval dat.....Maar zo vlug al? Quincy was pas 5 jaar. Ik belde Bert en die zei dat hij op dat moment qua opvang al aan zijn max zat. Daarna ben ik avonden aan het zoeken, mailen en bellen. Uiteindelijk kan Quincy tijdelijk bij dierenvriendin Stella in België terecht, totdat ze bij Het Koeienrusthuis kan komen. Maar dan laat Bert weten dat ze bij zijn buurman Wiebe mag komen, die voor Quincy zal zorgen, totdat ze over kan naar de andere weide. Quincy gaat weg bij haar boer, en met mijn dochter breng ik haar naar Wiebe, zo'n 230 km van onze woonplaats. Daar zal ze voor het eerst in haar leven buiten zijn in een weide vol groen. Daar aangekomen loopt ze naast haar toekomstige vrienden: de koeien van Bert waar ze ooit deel van mag gaan uitmaken. In die tijd is er even minder contact over Quincy. Enkele keren maakt ik de lange rit om haar te kunnen zien, vooral de dag dat ze voor het eerst naar buiten mag, op 12 mei 2018: Quincy krijgt al snel de smaak te pakken van gras en buiten zijn. Het zal echter nog precies twee jaar duren, voordat ze eindelijk naar het koeienrusthuis kan.Ongelooflijk blij ben ik dat ze de overstap kan maken, helaas, kan ik daar niet bij zijn. Vanaf juli 2019 woont Quincy dan eindelijk bij Bert, ze is inmiddels zeven jaar en mag de rest van haar hopelijk lange leven op de Leemweg blijven. Een leven wat voor haar de hemel op aarde zal zijn, mooier en beter kan ze het nooit krijgen. En daarnaast kan ik Quincy nu via de FB-pagina van het koeienrusthuis blijven volgen. Het blijft jammer dat ik haar weinig in het echte leven kan zien en daardoor geen band kan opbouwen met deze lieve koe. Maar het stelt mij gerust dat Quincy op de allerbeste plaats is op deze aarde waar een koe maar kan wezen. Voor mijzelf heb ik ervan geleerd hoe goed het voelt om te kunnen sparen voor een goed doel, i.p.v. voor meer eigen bezit en hoe prachtig het is om een dier een goed, mooi en lang leven te kunnen schenken. Quincy staat daarmee symbool voor alle dieren die ik niet eet. Mijn grote dank gaat dan ook naar Jannie en Kees, naar Wiebe en aan natuurlijk naar Bert Hollander, die het mogelijk maakten om één dier te kunnen redden van de slacht. Het geeft mij een ongelooflijk goed en dankbaar gevoel."

Drie nieuwe bewoners op de Leemweg

Sinds kort wonen er drie nieuwe koeien op de Leemweg. VlnR: Quinty, Nora en Tomas. Ze zijn alledrie in het najaar naar de Leemweg gekomen. We zetten ze alvast op de site, en binnenkort vertellen we meer over onze nieuwe aanwinsten! Alledrie kunnen vanaf nu geadopteerd worden.

Deeladoptie voor Juultje door Jutta uit Duitsland

De Leemweg heeft inmiddels volgers over de hele wereld en het aantal adopties vanuit het buitenland groeit dan ook gestaag. Deze week werden we gecontacteerd door Jutta uit Kiel, die Juultje gedeeltelijk wil adopteren. Het verhaal van Juultje en haar tweelingbroer Renee is een schrijnend voorbeeld van hoe het er in de melk- en vleesindustrie aan toe gaat. Gelukkig werd het tweetal vlak na hun geboorte gered door een paar dierenvrienden die toevallig langsreden. Nu hebben ze in plaats van een enkeltje slachthuis een mooi leven bij Bert op de Leemweg. Jutta, vielen, vielen Dank für Deine Unterstützung. Wir freuen uns über jeden Euro für unsere Herde!

Valerie adopteert Wakamoe

Een van onze oudere bewoonsters, mini-koe Wakamoe, heeft op haar oude dag nog een nieuwe adoptante gevonden. Dexter koe Wakamoe had het geluk dat zij na haar geboorte lekker bij haar moeder Vita mocht blijven lopen, die als hobby-koe gehouden werd. Toen er geen ruimte meer was voor Vita en Wakamoe, mocht het tweetal samen naar de Leemweg komen. Vita is in 2014 helaas overleden, maar Wakamoe heeft er een grote koeienfamilie bij gekregen en nu dus een nieuwe adoptante! Valerie is bij de Leemweg langs geweest, en zegt daar het volgende over: "Ik was een paar dagen naar Friesland. Omdat ik in de buurt van Zandhuizen logeerde heb ik het Koeienrusthuis op de Leemweg bezocht. Geweldig om te zien het daar toe gaat en hoe Bert Hollander met de dieren omgaat. Petje af!"  Valerie, namens de vrijwilligers en Wakamoe, bedankt voor je mooie compliment en je adoptie!