Koeien die niet meer productief zijn, hebben recht op een onbezorgde oude dag

Dat is het idee achter Stichting de Leemweg. Onze stichting adopteert en verzorgt koeien uit heel Nederland die zijn ontsnapt uit het slachthuis, zijn verwaarloosd of om wat voor reden dan ook, nergens anders terecht kunnen.

De dieren die bij ons onderdak krijgen, hebben veelal de dood letterlijk in de ogen gekeken. Op de Leemweg wordt geen koe of os ooit geslacht. Bij ons mogen ze in alle rust en vrede herkauwen, totdat ze van de ouderdom sterven.

2-7-2019 Kromhoorntje geadopteerd

Goed nieuws voor Kromhoorntje! Ze heeft weer een adoptante gevonden. In plaats van een commentaar van onze kant, hebben we besloten de tekst van de adoptante aan de Leemweg letterlijk over te nemen: "Goedemiddag, graag wil ik Kromhoorntje gedeeltelijk adopteren. Het is een cadeau voor mijn vriend Anton. Zijn vader was boer (melkveebedrijf). Toen Anton baby was huilde hij veel en werd door zijn moeder met zijn wiegje bij de koeien gezet. Zo werd hij rustig. Anton heeft nog altijd hele goede herinneringen aan koeien. Als hij ze ruikt heeft hij gelijk het gevoel van "thuiskomen". Bijzondere herinneringen heeft hij aan de koe die zijn vader "Ouwe Zwarte" noemde. Dit was een lastige koe, die alleen door zijn vader gemolken kon worden. Op een dag moesten alle koeien vanuit de wei weer naar de stal om te worden gemolken, maar Ouwe Zwarte bleef in de wei liggen. Dat was vreemd, dus Paps ging kijken wat er aan de hand was. Toen hij bij de koe kwam zag hij dat kleine Anton (een peuter van een jaar of drie) tegen Ouwe Zwarte's buik diep lag te slapen en de koe dus daarom niet opstond. Vanwege deze herinnering aan Ouwe Zwarte wilde ik persé een zwarte koe uitzoeken. Helaas hebben wij zelf niet de ruimte om een paar koeien op onze kleine weides te laten grazen (we hebben wel 2 schapen en 2 geitjes) en daarom vond ik (gedeeltelijke) adoptie van een koe een mooi alternatief."

Klara, wat origineel cadeau met een bijzonder verhaal! Namens Kronhoorntje en alle koeien op de Leemweg, hartelijk dank voor deze adoptie.

23-6-2019 Sisu is geadopteerd

Hij is nog maar net binnen, maar nu heeft zich alweer een adoptante aangediend voor onze nieuwste aanwinst, os Sisu! Sisu heeft een hele slechte start gehad in het leven en zich maandelang ziek en ondervoed moeten redden,uitgestoten door zijn kudde. Het is eigenlijk een wonder dat hij nog leeft. Gelukkig  is hij inmiddels helemaal opgeknapt en gaat hij nu een veilige toekomst bij Bert en de kudde tegemoet. Vanaf nu kan Sisu rekenen op de steun van Matchou, die een deeladoptie van Gabriëlle uit Deventer cadeau heeft gekregen. Wat een mooi gebaar, en namens alle vrijwilligers en natuurlijk namens Sisu, natuurlijk hartelijk dank voor deze adoptie! Op de foto is Sisu  te zien met de vrouw die hem gered heeft van een wisse dood, en die er ook voor heeft gezorgd dat Sisu naar de Leemweg kon komen.

10-6-2019 Thea de geit heeft een adoptante

Normaliter zijn er alleen maar koeienadopties mogelijk bij de Leemweg, maar voor ons boegbeeld Thea de geit maken we graag een uitzondering. Thea is een eigenwijze dame, die heel goed weet wat ze wil en zich prima kan handhaven tussen haar veel grotere 'kuddegenoten'. Ze denkt inmiddels waarschijnlijk dat zij zelf een koe is. Jarenlang waren Mathilde en Thea onafscheidelijk en deelden zelfs een stal, maar toen Mathilde overleed, moest Thea op zoek naar een nieuwe metgezelle. Dat werd Anita, die helaas vorig jaar ook aan de gevolgen van haar ouderdom is overleden. Nu heeft Thea aansluiting gevonden bij Nadine, en hopelijk mag dit koppel nog een hele tijd van elkaars gezelschap genieten. Ingrid uit Delft gaf aan Thea graag te willen adopteren. Ingrid, bedankt voor je adoptie, waarmee je automatisch alle dieren op de Leemweg steunt!

31-5-2019 Welkom Sisu

Op 9 november 2018 heb ik samen met mijn dochter Sisu opgehaald. Hij stond op een mooi landgoed samen met een hele kudde in een ruime weide. Sisu was ziek, dat zag ik van 100 meter afstand. Broodmager, slecht in de vacht en onder de diarree. Hij stond altijd alleen een eindje buiten de kudde. Ik zag het omdat ik wekelijks een keer of twee de route langs zijn weide liep met mijn hond Nozem. Ik zag het aan, nam aan dat er voor het zieke diertje gezorgd werd, maar na weken en zelfs enkele maanden zag ik geen verbetering alleen maar verslechtering. Ik had al eens contact met de landgoed eigenaar opgenomen en die verzekerde mij dat er op hem gelet werd, maar het ging niet goed Het duurde mij te lang en toen op een dag Sisu , de kleine ukkepuk, die volgens mijn inschatting hooguit een maand of drie kon zijn, helemaal alleen werd achter gelaten in het weiland omdat de rest van de kudde was verplaats naar een verse weide, was voor mij de maat vol! Ik belde weer aan bij het landgoed en stelde voor dat hij het kalf aan mij afstond  omdat ik het graag wilde proberen hem er bovenop te krijgen. Gelukkig stemde hij hiermee in! Mijn man registreerde zich als boer en wij waren ineens de trotse eigenaren van een Angus stier kalf. Op onze 1 hectare liepen al 6 paarden en een pony en die hadden het weiland al goed kaal. Maar er was plek in de boomgaard maar eerst was hij  vooral in een vrijgemaakte paardenstal op een dik stro bed. De winter kwam eraan en Sisu had geen grammetje vet om zich warm te houden. Mijn dochter kocht voor hem een heus kalver-dekje. We wasten zijn aangekoekte achterste schoon van de diarree en stopten hem vol heerlijk hooi en brokjes. Bovendien kreeg hij de broodnodige liefde die hij gemist moet hebben daar hij verstoten was door zijn moeder en  de kudde. De dierenarts ontwormde hem en vond verder geen dramatische zaken behalve ondervoeding en verwaarlozing. Hij knapte snel op. En in plaats van 3 maand bleek de ukkepuk al  bijna 8 maanden oud op dat moment. Hij had duidelijk een behoorlijke achterstand opgelopen. Mijn man kwam met de naam Sisu dat Fins is en zoveel betekent als; Uitzonderlijk uithoudingsvermogen in een situatie zonder uitzicht, doorzettingsvermogen en nog veel meer. En dat paste precies bij hem. Maanden lang heeft hij zich alleen gered, in alle eenzaamheid op voeding dat zijn lijfje nog niet aankon, dat is wilskracht, wilskracht om te leven. Dat is Sisu. Nu 14 maanden oud blaakt hij van gezondheid. Hij is een vrolijke onbezorgde blije jong man geworden, flink bijgegroeid en inmiddels gecastreerd. Ons boomgaardje wordt te klein voor hem, de tuinmeubels moeten het ontgelden evenals de kruiwagen als hij in een speelse bui is en dat is hij dagelijks. Onze hond Nozem is zijn grootste vriend. Samen stoeien ze er wat af. Hij is een enorme knuffelkont geworden en ik lag soms zelfs samen met hem in de strostal. Het was daarom ook niet makkelijk de beslissing te maken Sisu te laten gaan. Maar het wordt hier te klein voor hem en bovenal gun ik hem soort genoten. Ruimte en soortgenoten, een kudde waar hij wel geaccepteerd wordt, waar hij hopelijk vriend of een vriendin vind. Of nog een pleegmoeder. Dat kan ik hem niet bieden. Dus belde ik Bert. En Bert had plek. 24 mei 2019 verhuisde Sisu na twee voor hem lange uren in de paarden trailer naar Zandhuizen. Daar droeg ik hem over aan de ongetwijfeld fantastische zorg van Bert. Met een glimlach en veel tranen liet ik Sisu daar achter. Maar ik weet dat er geen betere plek voor hem bestaat. Dankjewel Bert, dankjewel dat Sisu bij jouw kudde mag wonen. Ik kom heel gauw kijken hoe het hem vergaat. Veel liefde en geluk lieve Sisu, tot snel!!

Sjoukje overleden

Helaas is Sjoukje, een van de oudste bewoonsters van de Leemweg, aan de gevolgen van haar vergevorderde leeftijd overleden. Sjoukje (Holstein-Friesian) was een uitstekende melkkoe, die meer dan 100.000 liters melk heeft gegeven in haar tijd als zuivelproducente. Maar op een gegeven moment werd de melkveehouderij gesloten. De boer, die veel waardering wist op te brengen voor de prestaties van zijn lievelingskoe, besloot Bert te bellen; of er een plekje voor Sjoukje was op de Leemweg. Die was er. Op 14 januari 2015 kwam Sjoukje naar de Leemweg. Daar heeft ze nog vier jaren mogen genieten van een welverdiend pensioen in de zandbedstal, samen met haar vriendinnen Isabella, Luna en Claartje, die vorig jaar ook door ouderdom overleed. Sjoukje heeft 21 jaar mogen worden en was daarmee een van de oudste bewoonsters van de Leemweg. Wij willen haar adoptanten Sarah en Annemieke heel hartelijk danken voor de steun die zij Sjoukje tijdens haar jaren op de Leemweg hebben gegeven. Rust zacht, lieve Sjoukje...

Hermien een jaar later in Hart van Nederland

....en weer komt de Leemweg een jaar na de heldhaftige ontsnapping van slachtkoe Hermien in het nieuws. Deze keer bestede het programma 'Hart van Nederland' aandacht aan het fenomeen Hermien, en hoe het, ondertussen een jaar later, met haar en soortgenote Zus gaat. Wij kunnen alleen maar bevestigen; het gaat goed met de beide dames! Wie het bijbehorende filmpje wil zien, kan hier klikken.

Anita is naar de eeuwige weiden vertrokken

Vorige week bereikte ons helaas het verdrietige nieuws dat Anita, de metgezelle van geit Trea, is overleden. Roodbonte Anita (Montbeliarde ras) stond al op de lijst voor de slacht, toen een vrouw genaamd Astrid zich over haar ontfermde. De redding voor Anita, maar gelijk daarna diende zich het volgende probleem aan; waar moest Astrid heen met de koe? Naar Bert natuurlijk. Toen Anita op 25 november 2012 op de Leemweg aankwam, keek ze gedurende het eerste uur niet op of om, wat eigenlijk bijzonder is voor een dier dat in een nieuwe omgeving terecht komt. Maar onder haar neus lag een verse baal hooi en Anita bleek uitgehongerd te zijn. Pas toen ze haar buik vol had gegeten, kreeg ze belangstelling voor haar nieuwe koeienfamilie, met wie ze al snel een innige band opbouwde. Een paar weken geleden begon ze anders op haar eten te reageren. Een alarmsignaal voor een koe, waardoor Bert dan ook al snel besloot om de dierenarts erbij te roepen. De diagnose was helaas niet best: Anita bleek darmkanker te hebben. Bert heeft haar vorige week laten inslapen. Anita heeft 14 jaar mogen worden, waarvan ze er maar liefst 7 van op de Leemweg heeft doorgebracht. Rust zacht, lieve Anita. Wij willen haar adoptante Anita van der Blom bij deze ook nog heel hartelijk bedanken voor haar jarenlange steun aan Anita en de Leemweg.

Hermien en Zus een jaar later... hoe gaat het nu met het tweetal?

We hebben weer een leuk filmpje te delen. In het AD staat een artikel over Hermien en Zus, met bijbehorende clip. Veel kijk en leesplezier!

De link naar het artikel en de clip staat hier

Silke krijgt voortaan steun van Anoeschka

Ook Silke is deze week met haar koeienneus in de boter gevallen: Anoeschka uit Ochten besloot haar voortaan met een mooi bedrag maandelijks te steunen. Anoeschka, die zich inzet voor de stichting red een legkip (www.redeenlegkip.nl) over de reden waarom zij Silke gaat steunen. "Dieren in de industrie…productie zuivel, met de kalf als bijproduct, voor de productie van vlees, productie van eieren met de legkip als restproduct…in Ochten beheer ik een opvang van Red een Legkip voor legkippen die na een productief leven van 1,5 jaar als afval richting de slacht zouden moeten. Zo krijgen deze dieren nog een leven na de industrie. Bij Bert op de Leemweg scharrelen een paar van ‘onze’ kippen en helaas heb ik niet de ruimte om zelf twee koeien uit de industrie nog een mooi leven te geven, dus vandaar een adoptie op afstand van koe Silke. Zij staat voor mij symbool van nieuw leven dat in de industrie niet eens de kans krijgt om op te groeien, misschien niet uit onwil, maar gewoon omdat het te veel tijd en geld kost. Gelukkig mag zij op de Leemweg genieten van haar leven!" Namens de vrijwilligers van de Leemweg, hartelijk dank voor je steun en mooie woorden Anoeschka!

Dat gunnen wij ook alle dieren, inclusief de legkippen. En iedere vorm van steun is meer dan welkom