Koeien die niet meer productief zijn, hebben recht op een onbezorgde oude dag
Dat is het idee achter Stichting de Leemweg. Onze stichting adopteert en verzorgt koeien uit heel Nederland die zijn ontsnapt uit het slachthuis, zijn verwaarloosd of om wat voor reden dan ook, nergens anders terecht kunnen.
De dieren die bij ons onderdak krijgen, hebben veelal de dood letterlijk in de ogen gekeken. Op de Leemweg wordt geen koe of os ooit geslacht. Bij ons mogen ze in alle rust en vrede herkauwen, totdat ze van de ouderdom sterven.
Sisu, de kleinste os van de Leemweg kudde, heeft niet echt een goede start in het leven gehad. Hij werd verstoten door zijn moeder en moest onder barre omstandheden zien te overleven. In het filmpje hieronder is het verhaal van de redding van Sisu te zien, gemaakt door de vrouw die hem uiteindelijk naar de Leemweg bracht. Nu gaat het prima met Sisu. Zijn zicht is niet goed, maar dat weerhoudt hem er niet van om volop van het leven te genieten!. De foto waarop Bert en Sisu te zien zijn is op hemelvaart gemaakt. Heel toepasselijk, want Sisu is letterlijk van de hel in de koeienhemel terechtgekomen.
18-5-2020 Nieuwe adoptie voor Lakenvelder Megan
Het is heel fijn om te zien, dat zelfs in tijden van de Corona crisis, er nog genoeg mensen zijn die een hart hebben voor dieren. Ook deze week kregen we weer goed nieuws: Megan, een van de twee Lakenvelders die op de Leemweg wonen, is opnieuw geadopteerd. Megan had, voordat ze naar de Leemweg kwam, het leven geschonken aan een kalf. Maar omdat ze zo mager was, werd het haar meteen afgenomen.
Ze liep dagenlang te loeien om haar kind. Mieke trok zich als buurvrouw het lot van deze koe aan en kwam vanaf dat moment twee keer per dag langs, om Megan te troosten met lekkere koeienkoeken. Aan het einde van het weideseizoen wist Mieke niet wat de boer met Megan van plan was. Ze nam het zekere voor het onzekere, kocht Megan vrij en bracht haar op 26 oktober van 2012 naar Bert. Nu krijgt Megan nog steeds koeienkoeken, misschien niet tweemaal daags, maar wel voor de rest van haar lange koeienleven. Mariken uit Amsterdam heeft besloten om Megan met ingang van deze week te adopteren. Hartelijk dank namens mens en dier op de Leemweg!
Help: het wordt weer een droge zomer!
Vorig jaar klonk er een noodoproep vanuit de Leemweg. Door de aanhoudende droogte verdorde het gras op de weilanden, waar de kudde van Bert op graast, voor onze ogen. Normaliter haalt de stichting een deel van de voedselvoorziening uit de weilanden rondom de Leemweg, maar dat werd nu onmogelijk: er viel gewoon niets meer te maaien.
Er zat voor Bert Hollander niets anders op dan hooi bij te kopen, wat ontzettend duur is voor de stichting. Omdat we het niet gingen redden, hebben we om hulp gevraagd voor het kopen van balen hooi, waar gelukkig door velen op gereageerd werd. Nu moeten we helaas alweer een oproep doen, al staat het water ons (nog) niet aan de lippen. We hebben alweer een hele droge periode gehad, en naar verwachting krigen we weer Sahara-achtige toestanden deze zomer. Daarom geven we nu alvast aan dat we volledig afhankelijk zijn van extra donaties, mochten we binnen afztienbare tijd weer hooi bij moeten kopen. Wij beseffen dat voor veel mensen door de Corona crisis de beurs ook wat smaller is geworden, maar voor degenen die wel kunnen of willen doneren: iedere Euro is meer dan welkom om onze kudde goed de zomer door te helpen. Namens de koeien en vrijwilligers, alvast onze hartelijke dank voor uw steun!
5-5-2020 2e adoptie in een week voor Nora en Tomas
Nora en Tomas wonen nog niet zo heel erg lang op de Leemweg. Beide dieren werden in een opwelling door dierenvrienden apart van elkaar waren vrijgekocht, waarna men niet meer wist wat er vervolgens met de vrijgekochte koe en os moest gebeuren, Daarom kwamen ze via meerdere omzwervingen uiteindelijk op de Leemweg terecht. Dat betekent in een klap 400,- Euro per maand aan extra kosten voor eten en verzorging voor de Stichting. Bert doet altijd zijn best om dieren op te vangen indien er plaats is, maar we zijn compleet afhankelijk van donaties en adopties om dit allemaal mogelijk te maken. Harris contacteerde ons vorige week, dat hij samen met zijn ouders vanuit hun bedrijf Cyntrel SAP het tweetal voor een heel jaar voor de helft wil adopteren. En daar zijn we hen enorm dankbaar voor, want het gaat om nogal een bedrag! Namens alle vrijwilligers van de Leemweg en natuurlijk Nora en Tomas, willen we familie Alakhramsing van Cyntrel SAP heel hartelijk danken voor hun gulle steun aan stichting de Leemweg.
5-5-2020 Nora en Tomas samen geadopteerd
In ons vorige artikel schreven we over het emotioneel vrijkopen van een koe of kalf en dat dit soms, hoe goed beoeld ook, nadelige gevolgen voor het dier kan hebben. Ieder jaar komt een aantal van deze dieren op de Leemweg terecht, zo ook Nora en Tomas. Beiden werden afzonderlijk vrijgekocht door iemand die dacht iets goeds te doen, en daarna besefte dat een koe of os rond de 180 Euro per maand in levensonderhoud en verzorging kost, tenminste als daar niet nog dierenartskosten bijkomen. Zo kwam het tweetal via meerdere omwegen bij Bert terecht, waar ze nu gelukkig voor de rest van hun leven rustig kunnen grazen tussen hun nieuwe kudde. Wij zijn altijd ontzettend blij als iemand zich het lot van onze dieren aantrekt, en besluit om een koe of os te adopteren. Rose uit het Groningse Ten Boer, heeft vanaf deze maand beide koeien gedeeltelijk geadopteerd. Wat een dubbel mooi gebaar! Rose, wij waarderen het enorm dat jij Tomas en Nora wilt ondersteunen.Dankzij adoptanten zoals jij kan de Leemweg, ook in tijden van Corona, blijven bestaan.
Nora en Tomas: zomaar een koe vrijkopen klinkt heldhaftig, maar daarna?
We vertellen hier het verhaal van de nieuwste bewoners van de Leemweg, Nora en Tomas. Hun geval is namelijk niet uniek. Bert krijgt regelmatig telefoontjes van dierenvrienden, die zonder enige voorkennis en puur op emotie kalfjes vrijkopen van de boer, om er vervolgens geen raad mee te weten. Op de Leemweg weten wij maar al te goed wat de vlees en melkindustrie voor de dieren betekent en het liefste zouden we willen dat alle koeien zo'n mooi leven hadden als bij ons, maar dat kan helaas niet. Het koeienrusthuis is ooit opgezet als laatste station voor melkkoeien, die na jaren van kalveren op de wereld zetten en melk geven anders naar de slacht zouden gaan, of voor dieren die gered zijn van mishandeling en verwaarlozing.
Helaas heeft Bert maar plek voor 48 koeien, die hij met wat hulp van vrienden verder helemaal alleen moet verzorgen. Daarom willen we het verhaal van Nora en Tomas onder de aandacht brengen, want eigenlijk zijn ze een voorbeeld van hoe het mis kan gaan als je koe of kalf zonder plan B vrijkoopt. Beide dieren werden als kalfje gespot door iemand die ze zo op het eerste gezicht heel schattig vond en het kalf vervolgens in een opwelling vrijkocht, waana de koper eigenlijk geen idee had wat er nu vervolgens mee moest gebeuren. In het geval van Tomas vond degene die hem had vrijgekocht een tijdelijk onderkomen, maar haakte na 1 maand betalen al af. Nora en Tomas moesten moesten daardoor binnen een jaar twee keer van plek verwisselen, omdat ze nergens meer terecht konden en wat veel onnodige stress oplevert voor het dier. Nu hebben ze gelukkig een plekje voor de eeuwigheid bij Bert kunnen krijgen, maar het is wel iets om over na te denken. Als je zelf geen land of een andere plek hebt waar je een groot dier als een koe kunt stallen, geen verstand van runderen hebt en het niet op kunt brengen om 180 Euro per maand voor de verzorging te betalen, denk dan liever twee keer na voordat je een koe of kalf in een opwelling vrijkoopt. En als je misstanden ziet, wacht dan vooral niet af maar bel de dierenbescherming. Voor Nora en Tomas liep het gelukkig goed af, want doordat er regelmatig koeien door de ouderdom overlijden, kwam er weer een plekje vrij voor het tweetal. Ze zijn nu helemaal gewend op de Leemweg, en wachten op dit moment nog op een adoptant.
7-1- 2020 Nieuwe deeladoptie voor Sisu
Deze week ontvingen wij het goede nieuws dat een van de nieuwste bewoners van de Leemweg, os Sisu, een nieuwe adoptante heeft gevonden. Sisu werd gered door dierenvriendin Irene, die het door zijn kudde verstotenen, vermagerde en volkomen verwaarloosde kalfje al een tiidje in de gaten had gehouden tijdens wandelingen met haar hond. Het scharminkeltje, dat al 8 maanden oud bleek toen ze het van de boer overkocht, leek op het moment dat hij gered werd door ondervoeding en ziekte veel meer te op een kalfje van een maand of 3.
Met veel liefde, zorg en behandelingen door de dierenarts kwam eenzame, verwaarloosde Sisu er weer helemaal bovenop. Zijn naam betekent in het Fins zoveel als 'doorzetter'. En dat is volgens zijn redders ook precies wat Sizu is. Ondanks het feit dat hij maandelang alleen en hongerig in een weiland stond, apart van zijn kudde, is hij blijven leven en ging het al snel harstikke goed met Sisu. Alleen groeide hij het weilandje uit waar hij eerst stond. Dus werd Bert gebeld en dankzij hem mag deze doorzetter nu de rest van zijn levensdagen in vrijheid en vrede doorbrengen op de Leemweg. Marion besloot om Sisu voortaan met een maandelijkse bijdrage te steunen, en daar zijn wij hartstikke blij mee! Wij willen Marion dan ook heel hartelijk danken voor haar adoptie van Sisu.
Gelukkig nieuwjaar vanuit de Leemweg
Namens Bert Hollander, de Leemweg kudde en alle vrijwilligers wensen wij u een gelukkig, gezond en diervriendelijk 2020!
13-12-2019 Redder Anne adopteert Quincy
Anne, die ervoor zorgde dat koe Quincy naar de Leemweg kon komen, heeft zich nu ook als adoptante gemeld. Daarmee heeft Quincy nu binnen een week twee nieuwe adoptanten. Het verhaal van Quincy, en hoe zij op de Leemweg terecht kwam, staat onder het artikel over de adoptie van rode Maartje. Anne, hartelijk bedankt dat je Quincy ook op deze manier wilt blijven steunen!
Dat is het idee achter Stichting de Leemweg. Onze stichting adopteert en verzorgt koeien uit heel Nederland die zijn ontsnapt uit het slachthuis, zijn verwaarloosd of om wat voor reden dan ook, nergens anders terecht kunnen.
We vertellen hier het verhaal van de nieuwste bewoners van de Leemweg, Nora en Tomas. Hun geval is namelijk niet uniek. Bert krijgt regelmatig telefoontjes van dierenvrienden, die zonder enige voorkennis en puur op emotie kalfjes vrijkopen van de boer, om er vervolgens geen raad mee te weten. Op de Leemweg weten wij maar al te goed wat de vlees en melkindustrie voor de dieren betekent en het liefste zouden we willen dat alle koeien zo'n mooi leven hadden als bij ons, maar dat kan helaas niet. Het koeienrusthuis is ooit opgezet als laatste station voor melkkoeien, die na jaren van kalveren op de wereld zetten en melk geven anders naar de slacht zouden gaan, of voor dieren die gered zijn van mishandeling en verwaarlozing.
